Zonguldak’ta belki bir ilki Alaplı Anadolu Öğretmen Lisesi gerçekleştirdi. Okulun müdürü ve öğretmenleri, mesleğine yıllarını vermiş, emekli öğretmenlerimizi,  Öğretmenler Bayramında bir araya getirdiler, okulun yemekhanesinde hazırladıkları yemekleri, geleceğin öğretmen adayları olacak öğrenciler elleriyle yemek servisleri yaparak,  bir lokmada olsa yemek yiyebilme ve birkaç kelimede olsa duygularını ifade etme imkânı sağlattırdılar.

        Mesleğine yıllarını vermiş öğretmenlerimiz o gece onurlandılar, gururlandılar ve heyecanlandılar. Duygularını ifade etmek için mikrofonu eline alan soğuk kanlı duayen öğretmenlerimiz bazen heyecandan duygularını söylemekte zorlandılar.

Kolay mı? 25- 30 hatta 35 yıl sonra öğretmen oldukları hatırlanması..

Kolay mı? Yıllar sonra  bir birini görmemiş arkadaşlarıyla bir araya gelmeleri ve  geçmişte öğrencileri olan çocukları şimdi okul müdürü yada öğretmen olarak onları misafir ediyor olmaları..

        Öğretmenlerimizin küçümsenmeyen bir çoğunluğu ülkemizde geçim sıkıntı yüzünden simit ve mısır satarak geçimini sağladığından aşağılanma duygusuna kapılmışlar, işportacılık yaptıklarından dolayı utandıklarından kılık kıyafet değiştirmişlerdir. Öğretmenlerimizin utanması yerine, onları bu duruma düşürenlerin utanması gerekmektedir. Yıllarca iktidardaki hükümetler emekli öğretmenlerimizi görmemezlikten gelmiş olduklarından, Anadolu Öğretmen Lisesi personeli tarafından hatırlanmaları, yemeklerini paylaşmaları, duygularını anlatabilme imkanı sağlanmaları öğretmenlerimizi çok sevindirdi.

Bu imkanı yaratan başta okul müdürü Ercan Acar’a ve öğretmenlerini yaptıkları çalışmalardan dolayı tebrik etmek gerekir.

         Alaplı Kaymakamı Aydın Memük bir sohbet ortamında “Alaplı Anadolu Öğretmen Lisesi, ilçeye büyük katma değer kazandıracaktır. İlçenin tanıtımına katkı sağlayarak,  kutsal öğretmenlik mesleğine alt yapı olacaktır. Türkiye’nin farklı illerinden öğrenciler geleceğinden bir yerde kültür ataşeliği görevini üstlenecektir” dediğinde birçok vatandaş ilk başlarda dudak bükmüştü. 23 Kasım 2010 Salı akşamı bizi okulun kapısında karşılayan çocuklarımıza nerelisin diye sorduğumuzda, ülkemizin değişik vilayetlerinden geldiğini gördük. Emekli öğretmenlerimizle sohbet ettiler. Öğretmenlerimiz nasıl heyecanlı ise öğrenci çocuklarımızda aynı heyecanı yaşadılar. Bizlerde yıllar önce bizi okutan mezun eden öğretmenlerimizi gördüğümüzde heyecanlandık ve sevindik.

           Peki, bu heyecanı ve sevinci öğretmenlerimizle yaşayabilmek için illa Öğretmen lisesi mi olması gerekirdi. Yıllarca unutulmuş ve atıl durumda gördüğümüz emekli öğretmenlerimizi hatırlamak onların ellerini öpmek ve duygularını sevinçleri, üzüntülerini paylaşmak için her ilçeye bir öğretmen lisesi mi yaptırmak gerekiyor. Öğretmenlerin üyesi olduğu birkaç dernek var. Bu dernekler neden böyle bir etkilik yapmayı düşünmezler. Yorumu size bırakıyorum…

         Alaplı Anadolu Öğretmen Lisesi OYAK Grubu tarafından liseler arasında bu yıl dokuzuncusu yapılacak “Matematik Hayattır” yarışmasına katılacaklar. Bu yıl ikinci sınıfı bulunan okulumuz bekli derece alamayacak ama önümüzdeki yıllarda inanıyorum ki önce Zonguldak, sonrada yarışmada Türkiye birinci olacaktır. Çünkü okulun çok başarılı bir müdürü ve öğretmenleri mevcut. Yeter ki mevcut ekibe köstek olmayalım ve her konuda destek olalım.

        24 Kasım Öğretmenler Gününde mesleğinde yıllarını vererek unutmuş ve yok sayılmış emekli öğretmenleri bir araya getirerek duygu seli yaratan, bizlere hatırlatan, unutulmadıklarını var olduklarını anımsatarak Alaplı’da bir ilke daha imza atan Anadolu Öğretmen Lisesini personeline ve en önemlisi okulumuzu ilçemize kazandırmada emekleri olan her kese teşekkür ediyoruz.