Ülke olarak Haziran ayında yapılacak olan seçimlere kilitlendik desem abartmış olmam sanırım. Çünkü bugün köyden kente herkesimden vatandaşımız Haziran ayında yapılacak olan seçimleri konuşmaya başladı. Herkesin dilinde bir parti adı, herkesin dilinde gönlünden geçen bir adayın adı… Kim kime oy verecek şimdiden kestirmek elbette mümkün değil ama bu genel seçimlerin yerel seçimleri aratmayacağını düşünüyorum…

Çünkü bu genel seçimin yerel seçim havasında geçeceğini düşünüyorum. Çünkü artık vatandaşımız partiden ziyade tanıdığı, sokakta görüp selam verebileceği ve istediği saatte aradığında telefonuna cevap verebilecek adayları mecliste görmek istiyor.

Nedenine gelince…

Çok basit… Devşirme adaylardan bıktı usandı bu memleket…

Devşirme aday derken kimse üstüne alınmasın lütfen…

Ancak ortada bir gerçek var.

 Halk artık kendi içinden yetiştirdiği siyasetçileri görmek istiyor.

Herkesin bir kariyeri olabilir. Bir potansiyeli, çok sağlam bir profili olabilir.

Çok iyi niyetli ve hizmet etmeye meyli de olabilir…

Ama bu memleket artık devşirme aday istemiyor.

Bu memleketin kahrını çeken, bu memlekette para kazanan, bu memlekette para harcayan, bu memleketin cefasını da, sefasını da çeken siyasetçileri görmek istiyor.

Birçok il teşvik kapsamına alındı yerli milletvekillerinin sayesinde. Birçok il istediğini aldı. Fabrikalar kuruldu, istihdam yaratıldı.

Ama bakıyoruz Zonguldak’a…  Teşvik kapsamından bile çıkarıldı…

Geri plana atıldı, dışlandı, itildi…

Bir Düzce kadar olamadı emeğin başkenti…

Daha doğrusu Düzce’nin hakkını arayan milletvekillerine sahip olamadı emeğin başkenti.

Çünkü hep devşirmelerle yürütülmek zorunda bırakıldı.

Türkiye’de ki gemi tersaneleri faaliyetlerine devam ederken, binlerce çalışanı olan Ereğli Tersanelerinin kapısına kilit vuruldu.

Çünkü Ereğli tersanelerini kurtaracak proje üretip başbakanının önüne koyacak özündeki milletvekili mecliste olmadığından.

Birçok il özündeki milletvekilleri ile ekonomide yatırımda şaha kalkarken göç alırken emeğin başkenti Zonguldak, on binlerce göç verdi.

Eski adı EKİ. Olan Türkiye Taş Kömürü İşletmesinde 45 Bin çalışanı varken, miletvekilerinde özünü kaybettikten sonra bu rakam 7-8 binlere düştü.

Zonguldak, Ereğli, Devrek, Gökçebey, Çaycuma ve en önemlisi Alaplı bugüne kadar ne çektiyse, ne kaybettiyse hep devşirme adaylardan, hep devşirme temsilcilerden çekti.

Çünkü bu memleketin sorununu bu memlekete yaşamayanlar bilemez.

Çünkü bu memleketin havasını solumayan, suyunu içmeyen, derdini çekmeyen bilemez memleketinin derdini…

Bizim insanımız artık ne istediğini çok iyi biliyor. Umarım siyasi partilerde bu isteğe cevap verirler artık…